وقتی احساس حقارت همراه با ترس از اشتباه کردن داشته باشی؛
به جای نگاه رو به جلو و به سمت آینده، ناخوداگاه به عقب برمیگردی و توی گذشته پرسه میزنی.

اونوقت توی موقعیتی که دچار شرایط یه کم سخت و پیچیده شدی؛
بجای اینکه از ذهنت در مسیر خلاقیت استفاده کنی، ده‌ها راه نرفته رو پیدا کنی و مطلوب خودت رو بسازی، از ذهنت برای کنکاش در گذشته استفاده می‌کنی و تنها راه رفته رو ده‌ها بار مرور می‌کنی.

اونوقت به جای این سوال درست که؛ حالا که اینجام چه کارهایی میتونم انجام بدم؟! حالا که اینطوری شده، چه کاری انجام بدم بهتره؟! اگه‌های حسرت‌وار رو با خودت تکرار میکنی؛ اگه این کارو نکرده بودم، الان اینجا گیر نکرده بودم. اگه این کارو می‌کردم، اینطوری نمی‌شد.