یکی از ابهام‌های زندگی اینکه که؛ نمیدونیم تا کی زنده‌ایم !؟
چون اگه بفهمیم فقط تا سال دیگه زنده‌ایم، رفتارمون خیلی فرق میکنه با وقتی که می فهمیم تا ۲ یا ۳ سال دیگه زنده‌ایم.
این ابهام همیشه هست، اما ما یادمون میره که باوجود این ابهام هر روز رو فعالیت میکنیم و هر شب به خواب میریم.
که اگه یه روزی این ابهام به قطعیت برسه، تعدادی از کارها اولویت پیدا میکنه و تعدادی دیگه کلا از لیست خارج میشه. یه سری علایق تشدید میشه و یه سری خواسته‌ها بی اهمیت میشه.
پارادوکس عجیبیه! وقتی پای مرگ وسط میاد، لحظات رو با قدرت بیشتری زندگی میکنیم.
آخرین دیدگاه‌ها